SZUKAJ

WARSZAWA: 02:03 | LONDYN 00:03 | NEW YORK 19:03 | TOKIO 09:03

Znajdujesz się w: Po „Kunie” czas na „Kormorana”

Po „Kunie” czas na „Kormorana”

Dodano: 09 wrz 2022, 12:20

Niedawno pisaliśmy o najstarszym w Europie, zbudowanym w 1884 roku i wciąż pływającym rzecznym lodołamaczu parowym „Kuna”. Dziś kolejna perełka z przeszłości, czyli historia zbudowanego w 1898 roku w Hamburgu holownika „Kormoran”.
„Kormoran” powstał 124 lata temu w stoczni R.Holtz Dampf-Boot & Maschinen-Fabrik w Hamburgu, na zamówienie Königlische Weichsel-Strombauwervaltung Danzig, jako holownik do obsługi taboru pogłębiarskiego. Koszt jego budowy wyniósł 15 600 marek niemieckich.

Pierwotnie jednostkę napędzała maszyna parowa o mocy 60 KM, później zmieniono silnik na spalinowy. Portem macierzystym „Kormorana” był Toruń.
W 1906 roku zmieniono port macierzysty jednostki na Gdańsk. Po trzynastu latach służby w Gdańsku, w roku 1919, holownik przekazano do Elbląga do Wasserstrassebauamt, Elbing. Później, w latach trzydziestych XX wieku, „Kormoran” trafił do Malborka do Wasserstrassebauamt Marienburg.
Krótko przed zakończeniem II wojny światowej, w grudniu 1944 roku, zatonął na Nogacie przy śluzie Rakowiec (niem. Galgenberg). W lipcu 1945 roku holownik wydobyto i poddano inspekcji, aby ocenić jego stan techniczny.
Członkowie komisji inspekcyjnej uznali, że zniszczona zaledwie w 20%. jednostka nadaje się do odbudowy. Podczas odbudowy w stoczni w Pleniewie koło Gdańska zmieniono napęd parowy na spalinowy.
27 lipca 1946 roku zmieniono nazwę jednostki na „Sławomir”. Pod koniec 1946 roku odnowiony holownik z nową nazwą na burcie rozpoczął pracę w Nadzorze Wodnym w Malborku.
Od 1951 roku pełnił służbę w Rejonie Dróg Wodnych w Elblągu, następnie w maju 1954 roku został przekazany do Rejonu Dróg Wodnych w Toruniu, skąd trafił do gorzowskiego Rejonu Dróg Wodnych. W 1958 roku holownik przebudowano i kolejny raz dokonano wymiany silnika. Od 1961 roku „Sławomir” pozostawał w dyspozycji Rejonu Dróg Wodnych w Szczecinie, choć jego portem macierzystym nadal pozostawał Gorzów.

W 1965 roku, po 67 latach pracy holownik wycofano ze służby i przekazano Lidze Obrony Kraju w Gorzowie jako statek szkoleniowy. 21 maja 1980 roku Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie oficjalnie wykreślił jednostkę z rejestru, tym samym „Sławomir” przeszedł na zasłużoną emeryturę. W gorzowskim porcie statek zatonął w pobliżu lodołamacza „Kuna”. W 1998 roku, dzięki staraniom pracowników Muzeum Lubuskigo im. Jana Dekerta w Gorzowie, holownik wydobyto. Obecnie jednostka stoi na lądzie w Gorzowie. Kadłub został dokładnie wyczyszczony, a skorodowane elementy konstrukcji usunięto. Planowane jest odrestaurowanie „Kormorana”, podobnie jak stało się to w przypadku lodołamacza „Kuna”.
Czy miłośnikom zabytków techniki z Gorzowa wystarczy zapału i czy znajdą się środki finansowe na realizację kolejnego ciekawego projektu, zobaczymy.