Statek pod 2 banderami i o 4 imionach

Dodano: 17 sty 2021, 10:29

W ubiegłym roku Ziemowit Sokołowski przedstawił obszerną historię floty pasażerskiej na Pomorzu Zachodnim. Dziś autor dopisuje jeszcze jedną ciekawą historię o statku, który czterokrotnie zmieniał nazwę, a podczas wojny przewoził pasażerów do doświadczalnego Ośrodka Rakietowego w Peenemūnde.
Przedstawione wcześniej statki „białej floty” działające po wojnie pod polską banderą na akwenach Pomorza Zachodniego, były użytkowane głównie przez „Żeglugę Szczecińską”. Opisany poniżej statek, czterokrotnie zmieniał nazwę, a raz banderę i rodzaj napędu. Chociażby z tego względu zasługuje na naszą uwagę.
„Eugenie”, „Cammin”, „Misdroy” i „Vineta” to kolejne nazwy niewielkiego statku pasażerskiego, pracującego w latach 1900-1951 na wodach Pomorza. Trzy pierwsze nazwy dotyczą okresu 1900-1945, gdy pływał pod niemiecką banderą. Ostatnia „Vineta” odnosi się do okresu 1945-1951 gdy zatrudniony był już pod banderą polską.
Jako parowiec został zbudowany w holenderskiej stoczni J. Kieviets & van Reede w Papendrecht. Jego długość, szerokość i zanurzenie wynosiły odpowiednio 37,5m/ 6,1m/ 2,7m. Napędzała go tłokowa maszyna parowa o przybliżonej mocy 50 HP. Pojemność ok. 147 BRT.
W 1901 r jako s/s „Eugenie” został sprzedany armatorowi Stettin- Wollin- Cammin- Dievenower Steam Ship Company, który zmienił nazwę statku na „Cammin”.
Statek obsługiwał ruch pasażerski w akwenach Dolnej Odry, Zalewu Szczecińskiego i Zatoki Pomorskiej. Wymienione w nazwie firmy porty to po wojnie odpowiednio: Szczecin, Wolin, Kamień Pomorski i Dziwnów.
W 1931 r zmieniono nazwę jednostki na „Misdroy” (Międzyzdroje). W 1938 r napęd parowy zastąpił silnik diesla o mocy około 200 HP.

Podczas II Wojny Światowej niewielki statek zatrudniony był w przewozach pasażerskich związanych z Ośrodkiem Rakietowym w Peneemūnde usytuowanym na zachodnim krańcu Wyspy Uznam (Usedom).
Po wojnie już jako m/s Vineta powrócił do przewozów pasażerskich na wodach Zalewu Szczecińskiego, Zalewu Kamieńskiego, Zatoki Pomorskiej, oraz wód z nimi połączonych. Zezłomowany został w 1951 r.